„Parabellum. Horyzont zdarzeń” R. Mróz

Autor: Remigiusz Mróz

Tytuł: Parabellum. Horyzont zdarzeń (Parabellum #2) / Parabellum. Prędkość ucieczki (Parabellum #1) / Parabellum. Głębia osobliwości (Parabellum #3)

Wydawnictwo: Instytut Wydawniczy Erica

Liczba stron: 312

Rok pierwszego wydania: 2014

Źródło: e-book

Wyzwanie: Czytam opasłe tomiska (312 stron – II. część serii), Z literą w tle, Klucznik (niewspółcześnie)

---

* W recenzji pojawią się małe spoilery pierwszej części książki *

Miałam ten komfort czytelniczy, że obie części „Parabellum” czekały na moim czytniku, gdy więc tylko skończyłam „Prędkość ucieczki” westchnęłam głęboko i niezwłocznie zaczęłam czytać „Horyzont zdarzeń”. Mróz tak zakończył pierwszą część serii, że po prostu nie było innej możliwości.

„Horyzont zdarzeń” rozpoczyna się w tym miejscu, gdzie skończyła się „Prędkość ucieczki”, zatem tym razem nie mamy nawet chwili na relaks, bowiem od razu zostajemy wrzuceni w wir wydarzeń i możemy śledzić dalsze losy tych ukochanych i tych znienawidzonych bohaterów. Jest październik 1939 roku. Staszek i Maria muszą uciekać. Po schwytaniu pary przez Leitnera, który mimo braku obciążających dowodów uważa, że coś tu śmierdzi, młodzi są w nie lada tarapatach. Podali się za Austriaków, sęk w tym, że… Staszek nie zna niemieckiego! Na genialny (i ratujący im życie) pomysł wpada jak zwykle Maria. Wydaje się, że para jest względnie bezpieczna… do czasu. Schwytany razem z nimi Holzer ma swoje własne plany, a Leitner jest coraz bardziej podejrzliwy. Choć chciałby wierzyć Marii… to znaczy Ginie.

W końcu ich fałszywa tożsamość zostaje spalona i młodzi uciekają jak najdalej od Rawicza, w którym przebywali, zostawiając za sobą nieprzytomnego i przywiązanego do własnego krzesła Leitnera. Jednak to nie koniec niebezpieczeństw. Maria i Staszek mają do pokonania ponad 1000 kilometrów, nie mają za to grosza przy duszy. A Leitner rusza w pościg…

Tymczasem Bronek wraz z towarzyszami broni próbuje odbić z rąk Niemców kapitana Obelta. Żołnierz wpadł w łapy brutala Blankenburga, który z sadystyczną radością wypróbowuje na nim wszelkie bolesne metody przesłuchań. Na razie bezskutecznie, bowiem bohaterski kapitan znosi to wszystko prawie w milczeniu.

A nieszczęścia chodzą parami… Wkrótce Polacy mają kolejny problem – na teren ich kraju wkraczają Rosjanie. Mieszkańcy wiosek odwiedzonych przez wrogie wojska prześcigają się w strasznych opowieściach i licytacji kto jest gorszy, brutalniejszy – Niemcy czy Rosjanie? Kraj, o ile to możliwe, ogarnia jeszcze większy strach. Króluje śmierć, gwałt oraz przemoc. Nie wiadomo już komu ufać. Pojawiają się zdrajcy i szabrownicy.

W tych ciężkich chwilach mamy okazję ponownie zaobserwować losy Marii, Staszka, Holzera, Leitnera, Bronka, Obleta, Blankenburga i innych. Mróz postawił znów na szybką akcję oraz kilka suspensów. Daję słowo, że był momenty, gdy siedziałam z niezbyt mądrą miną i cisnącym się na usta: że co?! Część drugą połknęłam chyba jeszcze prędzej niż pierwszą, a autor porzucił swych bohaterów w takim momencie, że mogę tylko zakrzyknąć: Remigiusz, nie bądź Blankenburg, nie torturuj ludzi, redaguj jak najszybciej trzeci tom „Parabellum”!

5/6