„Koniec warty” S. King

Autor: Stephen King

Tytuł: Koniec warty (Bill Hodges #3) / Pan Mercedes (#1), Znalezione nie kradzione (#2)

Wydawnictwo: Albatros

Liczba stron: 480

Rok pierwszego wydania: 2016

Tłumaczenie: Rafał Lisowski

Źródło: Egzemplarz recenzencki

---

Jeśli po zamknięciu okładki „Pana Mercedesa”, pierwszej części trylogii z emerytowanym detektywem Billem Hodgesem, myśleliście, że Brady Hartsfield został wyeliminowany z gry, to Stephen King ma dla was niespodziankę. Niespodzianka ta została, co prawda, zapowiedziana już w końcówce drugiego tomu, czyli „Znalezione nie kradzione”, więc może i zaskoczenie nie jest tak wielkie, ale… nie chodzi o to CO, ale o to JAK. W „Końcu warty” Pan Mercedes powraca, i w choć jego możliwości fizyczne są ograniczone, to ma innego asa w rękawie. Chociaż jego ciało znajduje się w stanie wegetatywnym w Klinice Traumatycznych Uszkodzeń Mózgu, jego świadomość znajduje drogę. A Hartsfield marzy o zemście, przede wszystkim na emerytowanym detektywie, ale i na całym mieście.

Bill Hodges może i jest obłędnie zafiksowany na sprawie Pana Mercedesa, ale ma też swoje powody. Tylko on uważa, że mężczyzna nie jest „warzywkiem”, jak zdają się sądzić wszyscy wokół: tak lekarze, jak i stróże prawa. Stary detektyw uparcie odwiedza niereagującego na otoczenie Hartsfielda i podczas ostatniej z takich wizyt zauważa coś, co potwierdza jego obawy: przestępca jest tam gdzieś w środku, jego świadomość nie umarła. Dodatkowo niektóre pielęgniarki przyznają, że czują się niekomfortowo w sali Hartsfielda, bowiem nagle zaczynają łopotać żaluzje w oknach, a w łazience leci woda, choć nikt nie dotykał kurków.

Detektywowi nie wierzy jednak nikt, poza jego najbliższą współpracownicą, Holly Gibney. Kiedy samobójczą śmiercią giną poszkodowana w masakrze pod City Center kobieta oraz jej matka, dawny znajomy z policji zgłasza mu to tylko ze względu na starą przyjaźń, nie sądząc, by miało to większy związek ze sprawą. Co w tym w końcu tak dziwnego, że starsza pani, która musiała dzień po dniu zajmować się niesprawną córką, postanowiła skrócić swoje i jej męki? Hodgesowi i Gibney coś tu jednak nie pasuje: przede wszystkim dziwny znak „Z”, który znajdują namalowany w mieszkaniu i zappit, czyli małe urządzenie do gier. Okazuje się, że to tylko początek samobójstw w mieście.

Stephen King zgrabnie zamyka historię Billa Hodgesa i jego największej, najtrudniejszej sprawy – wielokrotnego mordercy Pana Mercedesa. W trzeciej części cyklu Król postanowił odejść od czystej powieści detektywistycznej, jaką prezentował w trylogii do tej pory, i na pierwszy plan wysunął wątek paranormalny. Nie powiem, by wyszło to książce na złe, ale da się tu jednak wyczuć pewną niekonsekwencję stylu. Całość cyklu jest dla mnie dość nierówna: zaledwie dobry tom pierwszy i trzeci, tom drugi był w moim odczuciu najlepszym momentem tej serii. W „Końcu warty” King skupił się na prywatnych problemach Billa Hodgesa, którego odejście z zawodu detektywa może być jednym z tropów do zrozumienia tytułu książki.

Kto kocha „starego Kinga”, króla horrorów, ten będzie zawiedziony całym cyklem detektywistycznym. Pisarz wpada w mroczne tony, ale bynajmniej nie o upiory tu chodzi, a o tematykę przemijania, zbliżającej się śmierci i wszechogarniającej starości. To King bardziej refleksyjny, inaczej rozkładający akcenty, jednak nie zabraknie i w „Końcu warty” tego, co tak cenię u Króla, czyli pogłębionych portretów psychologicznych, szczególnie robiących wrażenie, gdy autor bierze na warsztat psychopatycznych morderców. Mniej tu przerażających, krwawych scen, ale i dla lubiących ten aspekt twórczości Kinga co nieco się znajdzie. Reasumując, mam smutne wrażenie, że Stephen King powoli szykuje nas (i siebie?) na pożegnanie, na swój osobisty koniec warty.

4/6

Za e-booka do recenzji dziękuję serwisowi Virtualo (gdzie możecie kupić e-booki w formacie EPUB i MOBI):