„Pachinko” M. J. Lee

Autor: Min Jin Lee

Tytuł: Pachinko

Wydawnictwo: Czarna Owca

Liczba stron: 576

Rok pierwszego wydania: 2017

Tłumaczenie: Urszula Gardner

Źródło: Egzemplarz recenzencki

---

Pachinko to japoński automat do gry, w której głównym celem jest skierowanie spadających z góry kulek do odpowiednich otworów, co pozwala wygrać nagrody rzeczowe i – pośrednio, ponieważ hazard jest w Japonii nielegalny – pieniądze. To dość popularna gra w Kraju Kwitnącej Wiśni. Automaty pachinko znajdują się obecnie najczęściej przy dworcach kolejowych lub centrach handlowych. Kiedyś istniały tradycyjne salony pachinko, przeważnie prowadzone przez Koreańczyków. I choć Japończycy pogardzali tym narodem i ich pracą, nie mogli oderwać wzroku od kulek spadających w automatach do gry. Historię koreańskiej rodziny, która musiała wyjechać do Japonii opowiada w „Pachinko” Min Jin Lee.

Reklamy

„Oskarżenie. Opowieści totalitarne” Bandi

Autor: Bandi

Tytuł: Oskarżenie. Opowieści totalitarne

Wydawnictwo: Czarna Owca

Liczba stron: 264

Rok pierwszego wydania: 2014

Tłumaczenie: Małgorzata Tryc-Ostrowska

Źródło: Egzemplarz recenzencki

---

Bandi, czyli świetlik. Chce poprzez swoją twórczość rozjaśnić mrok Korei Północnej, kraju, w którym żyje. Pisane w tajemnicy opowiadania stają się jedynym możliwym sposobem na walkę z systemem totalitarnym. Ta walka może nie wydawać się spektakularna, jest raczej jak powolne, początkowo niewidoczne podkopywanie władzy przez obudzenie świadomości w zniewolonych umysłach Koreańczyków oraz pokazanie światu, co się dzieje w ojczyźnie Bandiego. Propaganda jest tam tak silna, a władza trzyma obywateli tak twardą ręką, że na zewnątrz rzadko wydostają się wiadomości o tym, jak wygląda codzienne życie w Korei Północnej. To przerażające, że wciąż dzieją się takie rzeczy. Bandi wiele ryzykował, oddając znajomemu znajomej swoje rękopisy, a jednak się udało. Jego teksty zostały przetłumaczone i wydane, polski czytelnik otrzymuje je w zbiorze pod tytułem „Oskarżenie. Opowieści totalitarne”. I to właściwie mówi wszystko.

„Dzień dobry, północy” L. Brooks-Dalton

Autor: Lily Brooks-Dalton

Tytuł: Dzień dobry, północy

Wydawnictwo: Czarna Owca

Liczba stron: 272

Rok pierwszego wydania: 2016

Tłumaczenie: Magdalena Słysz

Źródło: Egzemplarz recenzencki

---

Samotność może dopaść nas wszędzie, a, jak mówią, najbardziej dojmująca jest ta, która dotyka nas w tłumie ludzi. Niby jesteśmy otoczeni przez innych, czasem nawet takich, którzy zdawali nam się bliscy, a jednak czujemy pustkę. Są jednak miejsca, w których samotność ogromnieje, narasta, i nie ma ucieczki przed poczuciem wyobcowania. Lily Brooks-Dalton w swojej powieści „Dzień dobry, północy” pokazuje czytelnikowi losy bohaterów w dwóch takich miejscach: na kole podbiegunowym i w kosmosie. Augustine zdaje się być ostatnim człowiekiem na Ziemi, a Sully, wraz z załogą, przemierza kosmos we wnętrzu statku Aether, zbliżając się do naszej planety i z niepokojem konstatując, że w eterze panuje kompletna cisza. Co się stało z ludzkością?

„Tłumacz rzeczy” R. Munroe

Autor: Randall Munroe

Tytuł: Tłumacz rzeczy: złożone rzeczy w prostych słowach

Wydawnictwo: Czarna Owca

Liczba stron: 72

Rok pierwszego wydania: 2015

Tłumaczenie: Jeremi Kazimierz Ochab

Źródło: Egzemplarz recenzencki

---

Randall Munroe, amerykański twórca komiksów, po raz kolejny tłumaczy nam świat w prostych słowach. Jak sam mówi w „Stronie przed początkiem książki” (we wstępie), wybrał 1000 najbardziej popularnych słów w naszym języku (dla niego, rzecz jasna, angielskim, a tłumacz Jeremi K. Ochab musiał wykonać tę sztuczkę ponownie, w języku polskim) i za ich pomocą (oraz uproszczonych schematów) wyjaśnia czytelnikowi m.in. jak działają samolot z obracającymi się skrzydłami (śmigłowiec), radiowocieplne pudełko na jedzenie (mikrofalówka) czy worki wewnątrz ciebie (tułów człowieka).

„Rzeka podziemna” T. Jastrun

Autor: Tomasz Jastrun

Tytuł: Rzeka podziemna

Wydawnictwo: Czarna Owca

Liczba stron: 240

Rok pierwszego wydania: 2005

Źródło: Egzemplarz recenzencki

---

Depresja. Podstępna choroba duszy, która więzi chorego w klatce własnego smutku, lęku, obojętności. Znany świat staje się obcy, bliscy ludzie zdają się nieprzyjaźni, a wstanie z łóżka i mierzenie się z kolejnym dniem okazuje się zadaniem ponad siły. „Spać, przespać rok, siedem lat”, jak śpiewała grupa hey, może wtedy minie, może coś się stanie, coś za nas podejmie decyzję i wszystko się skończy. Depresja może dopaść każdego, nawet osobę, której z pozoru niczego nie brakuje do szczęścia: WHO zbadało, że dotyka ona około 350 mln ludzi na całym świecie, co stanowi około 5–6% populacji świata. O jej wystąpieniu decydują przede wszystkim zakłócenia równowagi w systemach neuroprzekaźników w mózgu: serotoniny i noradrenaliny.¹ Historię walki z chorobą przedstawia Tomasz Jastrun w swoim najbardziej znanym dziele pt. „Rzeka podziemna”.

Cykl „Szpiedzy” A. Makowski

Autor: Aleksander Makowski

Tytuł: Bez przebaczenia / Bez sumienia / Następne pokolenie

Wydawnictwo: Czarna Owca

Liczba stron: 488 / 424 / 528

Rok pierwszego wydania: 2015 / 2015 / 2016

Źródło: Egzemplarz recenzencki

Wyzwanie: Czytam opasłe tomiska (488 / 424 / 528 stron), Klucznik (Rodzinne historie)

---

Przeciętny człowiek nie wie zbyt dużo o wielkiej polityce (choć mam wrażenie, że w Polsce każdy zdaje się sądzić inaczej): obce są mu mechanizmy władzy, układy, jakie rządzą tym światem i motywacje ludzi znajdujących się na szczycie. W jaki sposób konkretny człowiek zostaje prezydentem Ameryki? Kto ma wpływ na to, jakie decyzje, znaczące dla całego kraju, a czasem rozciągające się poza jego granice, taka osoba podejmie? Tutaj niepodzielnie rządzą pieniądze i znajomości, a długi wdzięczności dla jednych są święte, a dla innych… cóż, niekoniecznie. Gdy jest się agentem i posiada się ważne informacje, tylko w gestii poinformowanego leży, komu je sprzedać i za ile. Taki brudny, bezwzględny świat opisuje Aleksander Makowski w sensacyjnej serii Szpiedzy, na którą składają się książki: „Bez przebaczenia”, „Bez sumienia” i „Następne pokolenie”.

Wielki konkurs z okazji 1000 polubień strony tanayah czyta!

Cześć kochani! Dziś mam niemałą okazję do świętowania, bowiem… na moim fanpage’u jest Was już ponad 1000! ❤

A dokładnie 1016! Wcale się nie kryguję, mówiąc, że ta liczba jest dla mnie zaskakująca. Gdy w listopadzie 2013 roku zakładałam blog, nie śmiałam wierzyć, że będzie Was ze mną aż tylu. Myślałam głównie o tym, że chcę się podzielić moją miłością do książek, moimi przemyśleniami na temat przeczytanych tytułów, a jak ktoś od czasu do czasu się odezwie i jeśli kilkanaście osób przeczyta moje notki, to już będę szczęśliwa 😀 I byłam, od początku blogowanie sprawiało mi mnóstwo frajdy, a Wy, czytelnicy, jesteście tego ogromną częścią ❤ TYSIĘCZNE DZIĘKI ZA TYSIĄC LAJKÓW! ❤ ❤ ❤