„O piciu” Ch. Bukowski

Autor: Charles Bukowski

Tytuł: O piciu

Wydawnictwo: Noir sur Blanc

Liczba stron: 224

Rok pierwszego wydania: 2019

Tłumaczenie: Robert Sudół, Teresa Tyszowiecka-Tarkowska, Marek Fedyszak, Michał Kłobukowski, Leszek Engelking, Jan Krzysztof Kelus, Lesław Ludwig, Michał Przybysz, Jacek Lachowski

Źródło: Egzemplarz recenzencki

---

Od razu powiem, że ani twórczość Bukowskiego, ani sam Buk nie są dla każdego. Wielu zarzuca autorowi zbytnią wulgarność, wręcz prostactwo i epatowanie seksem, cielesnością i zepsuciem. (…) Krzywdzący jest taki naskórkowy ogląd zarówno Charlesa Bukowskiego, jak i jego twórczości. Jeśli wczytać się głębiej w jego utwory, to można szybko zauważyć, że ich prawdziwym tematem są samotność, wrażenie niedopasowania, bezowocne próby znalezienia swojego miejsca na świecie, wieczne patrzenie „spoza” na „wewnątrz” – swoiste spojrzenie outsidera na rzeczywistość, co do której nie ma się pewności, czy chce się w niej uczestniczyć. I to jest to prawdziwe literackie mięso, za które fani Bukowskiego go kochają – pisałam kiedyś o Bukowskim. Jednak nie da się zaprzeczyć, że alkohol i wszelkie głupstwa, które się po jego spożyciu wyprawia, są mocno obecne w twórczości amerykańskiego poety i powieściopisarza. Tym, którzy tego właśnie tematu u Buka szukają, spodoba się tom „O piciu”.

„Uczniowie Cobaina” M. Pech

Autor: Miroslav Pech

Tytuł: Uczniowie Cobaina

Wydawnictwo: Stara Szkoła

Liczba stron: 198

Rok pierwszego wydania: 2017

Tłumaczenie: Mirosław Śmigielski

Źródło: Egzemplarz recenzencki

---

My girl, my girl, don’t lie to me, tell me where did you sleep last night? – śpiewał swym specyficznym, zachrypniętym głosem Kurt Cobain, wokalista grunge’owej grupy Nirvana. Ich muzyka towarzyszyła mi w czasach nastoletnich. Nosiłam trampki, dżinsy z wpiętymi w nie agrafkami i flanelowe koszule. Na rękach wiązałam bandany. „Uczniowie Cobaina” Miroslava Pecha mieli być więc powrotem do tamtych lat: do tamtej muzyki, do mojego nastoletniego buntu, do niepowtarzalnej lekkości nastoletnich dni, gdy człowiek myśli, że przed nim cały świat i nie wie tylko, czy wypada okazywać, że się tym przejmuje, czy przybrać na twarz maskę obojętności.

„Moja walka tom 5” K. O. Knausgård

Autor: Karl Ove Knausgård

Tytuł: Moja walka (#5) / Moja walka (#1) / Moja walka (#2) / Moja walka (#3) / Moja walka (#4)

Wydawnictwo: Literackie

Liczba stron: 805

Rok pierwszego wydania: 2010

Tłumaczenie: Iwona Zimnicka

Źródło: Egzemplarz recenzencki

Wyzwanie: Wielkobukowe wyzwanie (Północny wiatr)

---

To już piąte moje spotkanie z Karlem Ove Knausgardem w „Mojej walce”, czuję się więc, jakbym wracała do starego znajomego. Co znamienne, nie sądzę, bym chciała się z nim przyjaźnić w rzeczywistości, jednak ta książkowa znajomość, a może trzeba by powiedzieć: obserwacja, na którą autor się godzi i którą sam nasuwa czytelnikowi przed oczy, jest dla mnie w jakiś sposób ważna, ta wiwisekcja życia, pełna spraw wielkich i małych, wzniosłych i płytkich, pięknych i obrzydliwych, istotnych i kompletnie nieważnych: oto życie. W tomie piątym opowieść powoli zatacza koło, gdy Karl Ove dowiaduje się o śmierci ojca i przyjeżdża do domu jego matki, a swojej babki, by wziąć udział w pogrzebie.