Podsumowanie maja

Cześć! Ostatni dzień miesiąca, a więc przyszła już pora na podsumowanie maja 🙂 Maj to oczywiście miesiąc targów książki w Warszawie. Zawsze z niecierpliwością czekam na to święto książkoholików, a potem czas mija tak szybko! Mimo to najważniejsze są wspomnienia, które zostaną w głowie 🙂 No i autografy… Autografy też są spoko 😀 (pokażę Wam je w dalszej części notki). A co poza tym? Oczywiście moc zaczytania! W notce znajdziecie jak zawsze: przeczytane książki, nowe zdobycze na półkach, garść statystyk i polecajki blogowo-vlogowe 🙂

• „Gdy mrok zapada” J. L. Horst (7/10): Moje pierwsze spotkanie z komisarzem Wistingiem było bardzo udane! Specjalnie sięgnęłam po króciutki tom 0.5, żeby sprawdzić, czy styl autora przypadnie mi do gustu. Wiem, że nie każdy jest fanem niespiesznie się toczących kryminałów, ale między mną i Horstem literacko zaiskrzyło. No i mam kolejną serię do czytania 😉
• „Zadra” K. Piskorski (7/10),
• „Koszmary zasną ostatnie” R. Małecki (8/10),
• „Atlas lądów niebyłych. Największe mity, zmyślenia i pomyłki kartografów” E. Brooke-Hitching (8/10),
• „Zdrajca tronu” A. Hamilton (6/10): Około rok temu czytałam pierwszy tom tej historii, czyli „Buntowniczkę z pustyni”, i byłam zaskoczona, bo historie young adult już do mnie nie trafiają, a tu zaklikało. To przyjemna książka, która kusi połączeniem magii i klimatu rodem z opowieści z Tysiąca i jednej nocy. Dżiny, wszechobecny piasek, bunt i walka o władzę… Czego chcieć więcej? Miłości? Spokojnie, jest i miłość, na szczęście w wydaniu nieprzesłodzonym. I choć drugi tom podobał mi się ciut mniej to wciąż jestem ciekawa, jak to się skończy. Tom trzeci, czyli „Duchy rebelii” ma premierę już niebawem!
• „Zostań, a potem walcz” J. Boyne (7/10),
• „Zerwa” R. Mróz (7/10),
• „Z jednym wyjątkiem” K. Puzyńska (6/10): Wkręciłam się w czytanie serii o Lipowie (i dobrze, w końcu obiecałam sobie, że będę nadrabiać książkowe serie…), jednak ta część podobała mi się ciut mniej. Śledztwo było jakieś rozmemłane, policjanci wyjątkowo długo kręcili się w kółko, i aż miałam ochotę nimi potrząsnąć, gdy raz po raz nie dotrzymywali któregoś ze swoich obowiązków, bo tak im się widziało. Mimo wszystko książki Puzyńskiej czyta się płynnie i z ciekawością czeka się na rozwiązanie zagadki. Ponoć zresztą im dalej w las, tym mroczniej – i bardzo jestem ciekawa tej ciemnej strony Lipowa.
• „Tak będzie prościej” P. Semczuk (7/10),
• „Czarny dom” P. May (7/10): Tak się składa, że maj był mocno kryminalny, i nawet na DKK czytaliśmy przedstawiciela tego gatunku. Dotarły do mnie dobre opinie o pisarstwie Maya i teraz mogę je potwierdzić. Niby sięganie do przeszłości głównego bohatera i granie na traumie to nic nowego, ale jak to „nic nowego” jest napisane! Bardzo to wszystko wiarygodne psychologicznie, a i sprawa, i śledztwo trzymają w napięciu. Cóż, Wyspa Lewis to kolejny cykl, który będę czytać.
• „Biuro M” M. Witkiewicz, A. Rogoziński (6/10),
• „Sztuka obsługi penisa” A. Gryżewski, P. Pilarski (8/10): Zabawny, przykuwający uwagę tytuł, takaż okładka, a wszystko to zwraca uwagę czytelnika na naprawdę ważną i mądrą książkę! To publikacja o męskiej seksualności podana w przystępnej formie rozmowy dwóch mężczyzn. Pilarski, dramatopisarz, scenarzysta, dziennikarz zadaje pytania Gryżewskiemu, seksuologowi, psychoterapeucie poznawczo-behawioralnemu (CBT), psychologowi. Właściwie przede wszystkim powinni „Sztukę obsługi penisa” przeczytać panowie, bo to ich członki są tu poddawane analizie, ale to również wartościowa lektura dla kobiet, która pozwoli im lepiej zrozumieć seksualność ich partnera.
• „Język Trolli” M. Musierowicz (5/10): Wiele osób ostrzegało, że „nowa” Jeżycjada to już nie jest ta Jeżycjada… Obawiam się, że coś może w tym być, bowiem „Język Trolli”, mimo że jak zwykle uroczy, momentami również mnie jakoś męczył. Może to dlatego, że denerwował mnie Józinek, główny bohater tego tomu. Za to starsze pokolenia Borejków (tj. Mila i Ignacy, a także Gaba, Natalia, Ida i Patrycja) są ciągle wspaniałe!

• „Następne życie” A. Lish (366/510 stron),
• „Dam ci to wszystko” D. Redondo (226/624 strony),
• „Dziwne przypadki ludzkiego mózgu” S. Kean (86/480 stron).

Reklamy

Podsumowanie kwietnia

Cześć! Ostatni dzień miesiąca, a więc przyszła już pora na podsumowanie kwietnia 🙂 Co działo się w kwietniu? Byłam na wyjazdowym spotkaniu autorskim w Krakowie, a było to spotkanie z Alkiem Rogozińskim 🙂 Jakoś tak mi się użaliło, że kiedy autor był w moich stronach (tj. w Katowicach) nie mogłam wpaść, więc wsiadłam w busa i pojechałam. W bonusie miałam bajeczny dzień w pięknym Krakowie ❤ A co poza tym? Oczywiście moc zaczytania! W notce znajdziecie jak zawsze: przeczytane książki, nowe zdobycze na półkach, garść statystyk i polecajki blogowo-vlogowe 🙂

• „Mgnienie” M. Woźniak (6/10): „Mgnienie” miałam przeczytać już jakiś czas temu, ale… włożyłam książkę gdzieś w drugi rząd na regale i nie umiałam jej znaleźć (typowo). Gdy więc, przekładając coś na półce, odkryłam niespodziewanie drugi tom przygód Brodzkiego niezwłocznie zaczęłam lekturę, żeby znowu go nie zgubić. Cóż mogę powiedzieć: to dobry kryminał z ciekawą postacią policjanta (to typ „rozkminiacza”, nie „rozwalacza”, choć jak trzeba…), któremu ciut jeszcze brakuje do bycia świetnym. Część trzecia już niedługo, mam nadzieję, że będę pod dużym wrażeniem!
• „Hex” T. O. Heuvelt (7/10): Z ręką na sercu – to jeden z lepszych horrorów, jakie czytałam od dawna. A gdyby wyłączyć z zestawienia Stephena Kinga to w ogóle najlepszy. Niby zwyczajne miasteczko, a w nim… widmo dawno uśmierconej wiedźmy. I mieszkańcy, którzy musieli nauczyć się żyć z czarownicą, a jednocześnie ukrywać ją przed całym światem. Ktokolwiek jest spoza miasta nie może odkryć strasznego sekretu. Co jednak zrobić, gdy nowa rodzina chce się wprowadzić do  Black Spring?
• „Koreańczycy. W pułapce doskonałości” F. Ahrens (6/10),
• „Nieznana terrorystka” R. Flanagan (7/10),
• „Kąpiąc lwa” J. Carroll (6/10): Cóż mogę rzec… To typowy Carroll. Albo się go lubi, albo nie i kompletnie nie rozumie czym zachwycają się rzesze jego czytelników. Ja lubię te jego dziwaczne opowieści, fascynuje mnie jego wyjątkowa wyobraźnia i skojarzenia łączące rzeczy nieraz tak dalekie, że w ogóle nie przyszłoby mi do głowy postawić ich obok siebie. A on to robi. I robi to dobrze.
• „Dół” P. Hye-Young (6/10),
• „Na południe od Brazos” L. McMurtry (8/10),
• „Gniazdo” T. Goodkind (6/10),
• „Haftowane gałgany” K. Sienkiewicz (6/10),
• „Przesunąć horyzont” M. Wojciechowska (7/10): Martyna to kobieta, którą podziwiam. Wiem, że nigdy nie zrobię choć 1/10 tego, co ona, bo po prostu nie jestem taka odważna. Mimo wszystko jest dla mnie inspiracją i we wspaniały sposób pokazuje, że siła jest kobietą. Ta książka to oczywiście historia jej wejścia na Mount Everest. Do bólu prawdziwa, a do tego napisana przystępnym językiem, jaki cechuje wszystkie książki Wojciechowskiej. Polecam.
• „Księżniczka z lodu” C. Läckberg (7/10): Powrót po latach do Fjällbaki, i od razu powiem, że to powrót bardzo udany. Jakoś tak się złożyło, że ostatnio moją przygodę z tą serią skończyłam na drugim tomie – tym razem chcę przeczytać całość, choć słyszałam, że w ostatnich tomach Läckberg zaczyna zjadać własny ogon. Powiedzcie mi: czy to prawda?
• „Grzech zaniechania” M. Rogala (7/10),
• „I odpuść nam nasze…” J. L. Wiśniewski (5/10): Szczerze mówiąc jestem zawiedziona. Nigdy nie było nam po drodze z panem Wiśniewskim, natomiast skoro jestem wielką fanką serii na F/Aktach to pomyślałam sobie, że w końcu się dogadamy. Ale nie… To miała być książka tłumacząca dlaczego został zamordowany Andrzej Zaucha. Co zaś otrzymałam? Rozwlekłą (choć książka ma około 200 stron!) historię o Francuzie, który zachwycił się Polską, długie passusy o Solidarności i życiu za komuny, o wielkich kolejkach w sklepach i o polskim systemie więziennictwa. Za mało morderstwa w morderstwie: i choć seria na F/Aktach jest oczywiście obyczajowa, nie kryminalna to jednak zabrakło mi mocniejszego skupienia się na powodach zbrodni.
• „Pracownia dobrych myśli” M. Witkiewicz (6/10): Postanowiłam się w końcu przekonać o co chodzi z tą Witkiewicz, którą uwielbiają rzesze pań. No i, cóż, było… Miło. Błyskawiczna lektura o pewnym Miasteczku, w którym zostaje reaktywowana (w innej roli niż w przeszłości) Pracownia Dobrych Myśli. Mam wrażenie, że Magdalena Witkiewicz opisała Polskę taką, jaką chciałaby, żeby była. Magdo, też bym chciała. Niestety rzeczywistość za oknem jest zgoła odmienna. „Pracownia dobrych myśli” była więc dla mnie książką otulającą. Czasem taka historia jest bardzo potrzebna.
• „Wrota Obelisków” N. K. Jemisin (8/10): Drugi tom cyklu Pękniętej Ziemi to właśnie jedna z tych książek, która sprawia, że ogromnie się cieszę, że stworzyłam wyzwanie Ciąg dalszy nastąpi, dzięki któremu motywuję się do kończenia rozpoczętych cykli. Szkoda byłoby zostawić Essun i resztę! Podziwiam Jemisin za genialnie wykreowany świat i ciekawe stwory go zaludniające, a także za oryginalną narrację w drugiej osobie liczby pojedynczej (słyszysz, mówisz, tworzysz itd.). Do tego historia jest po prostu wciągająca, ale uwaga: tom drugi jest jeszcze mroczniejszy niż pierwszy, i wydaje mi się, że trzeci będzie jeszcze mocniejszy.

Podsumowanie marca

Cześć! Ostatni dzień miesiąca, a więc przyszła już pora na podsumowanie marca 🙂 Mamy święta! Korzystając z okazji chciałam Wam życzyć, byście radośnie spędzili ten czas w gronie najbliższych. A może uda się też chwilę poczytać? Jeśli w szale przedświątecznych przygotowań znajdziecie moment na moje podsumowanie to zapraszam dalej 🙂 W notce znajdziecie jak zawsze: przeczytane książki, nowe zdobycze na półkach, garść statystyk i polecajki blogowo-vlogowe 🙂

• „Gejsza: świat japońskiej tradycji, elegancji i sztuki” J. Gallagher (7/10): To taki album z podstawowymi informacjami na temat gejsz. Jego atutem są oczywiście przepiękne zdjęcia, często na całą stronę, oraz pomysłowe, rozmieszczone na kolejnych kartach z półprzezroczystej bibuły schematy ubioru gejsz (kolejne warstwy na kolejnych kartach nakładają się na siebie). Sporo tu historii i kultury, czyli coś w sam raz dla takiej fanki Japonii jak ja!
• „Ogród letni” P. Simons (6/10): Trzecia i niestety najsłabsza część trylogii o Tatianie i Aleksandrze. O ile „Jeździec miedziany” był powieścią historyczną z mocnym wątkiem romansowym, o tyle „Ogród letni” to już romansidło z historią w tle. Jest jednak w tej opowieści coś takiego, że chce się poznać jej zakończenie, niezależnie od tego, ile razy się fuka pod nosem na kolejne kłótnie i godzenie się w łóżku oraz na powtarzane co chwilę „Tatiasza” i „Szura”.
• „Wyspa”  S. H. Björnsdóttir (6/10),
• „Kiedyś cię odnajdę” M. Rogala (7/10),
• „Nawiedzony Dom na Wzgórzu” S. Jackson (7/10),
• „Kalamburka” M. Musierowicz (7/10): Cóż mogę rzec… Musierowicz to mój plasterek na serce. Gdy jest mi źle i smutno, gdy potrzebuję, żeby życie mnie przytuliło to czytam kolejny tom Jeżycjady. Działa niezawodnie. Ten pozwolił mi się cofnąć w czasie i poznać młodość Mili.
• „Testament” R. Mróz (7/10),
• „Kto zabił Kopciuszka?” A. Rogoziński (7/10),
• „Pobojowisko” M. Crummey (7/10): Marcowa lektura DKK. Zwlekałam z czytaniem tej książki naprawdę długo, bowiem to ostatnia powieść autora, która na mnie czekała. Teraz czuję pewną pustkę. Crummey ponownie wciągnął mnie w wir opowiadanej historii, gdzie miłość jest trudna jak w życiu, a wojna tak brutalna jak miało to miejsce naprawdę. Losy Sadie i Wisha mistrzowsko opowiedziane na czterystu stronach są gorzkie i bardzo prawdziwe. Moją ulubioną powieścią Crummeya wciąż pozostaje „Dostatek”, ale pozostałe są również wspaniałe – każda jest warta przeczytania.
• „Miejsce i imię” M. Siembieda (7/10),
• „Istota ryżu. O duszy japońskiego jedzenia” M. Booth (7/10),
• „Katedra w Barcelonie” I. Falcones (7/10): Monumentalna powieść historyczna o Barcelonie. Nie wiem, dlaczego zwlekałam z lekturą tak długo! To była cudowna, oszałamiająca swym rozmachem lektura. I czegóż w niej nie było! Miłość, nienawiść, narodziny i śmierć, zazdrość i podłość, wielkość i małość, bitwy i śluby… Warto przeczytać, gorąco polecam.

10 pytań do… Wojciecha Nerkowskiego

Po długiej przerwie powraca seria krótkich wywiadów 10 pytań do… Do tej pory przepytałam Remigiusza Mroza i Karinę Bonowicz, a niedawno miałam okazję rozmawiać z Wojciechem Nerkowskim, scenarzystą filmowym i serialowym, tłumaczem, współtwórcą popularnych seriali, takich jak Singielka, BrzydUla, Egzamin z życia, Na Wspólnej, a ostatnio M jak miłość. Napisał trzy książki, a dwie z nich („Spisek scenarzystów” i „Zdradę scenarzystów”) objęłam swoim patronatem medialnym.

Tak pisałam o „Spisku scenarzystów”:

Wojciechowi Nerkowskiemu nie można odmówić lekkości pióra. Wie, jak rozpisać poszczególne sceny, by czytelnik mknął przez nie niezauważenie i z lekkością. Z pewnością przydało się tu doświadczenie scenopisarkie, którego nabył, będąc współtwórcą takich serialowych hitów jak „BrzydUla” czy „Na Wspólnej”. Dobrym pomysłem jest też zawsze osadzenie fabuły w środowisku świetnie znanym autorowi, naturalne więc było to, że Nerkowski przedstawił historię dziejącą się na planie serialu.

https://tanayahczyta.wordpress.com/2017/09/17/spisek-scenarzystow-paloma-w-nerkowski-patronat-konkurs/

A tak o „Zdradzie scenarzystów”:

Jak poprzednio, tak i tu moim faworytem jest Kuba, niezwykle barwna postać, której powiedzonka i zachowanie uatrakcyjniają książkę. Dialogi Kuby i Sylwii są świetne, brzmią naturalnie i mają w sobie dużo humoru. Uśmiałam się, czytając o niestrudzonych próbach Kuby, by w końcu znaleźć tego jedynego, bo, jak klarował siostrze, gej po trzydziestce to już pewna śmierć towarzyska, a szanse na znalezienie sensownego partnera spadają na łeb, na szyję, gdy ma się „trójkę z przodu”.

https://tanayahczyta.wordpress.com/2018/02/24/zdrada-scenarzystow-w-nerkowski-patronat-przedpremierowo/

Podsumowanie lutego

Cześć! Ostatni dzień miesiąca, a więc przyszła już pora na podsumowanie lutego 🙂 Już drugi miesiąc roku za nami – czas jak zwykle pędzi jak szalony (też macie takie wrażenie?). W lutym byłam na spotkaniu z Anetą Jadowską, która promowała swoją nową książkę „Trup na plaży”. Jestem też już po lekturze (to moje pierwsze spotkanie z autorką) i powiem Wam, że zostałam pozytywnie zaskoczona! Ale o tym dokładnie opowiem Wam już w marcu… Póki co daję znać co działo się na blogu w lutym. Zapraszam więc do lektury notki, a w niej jak zawsze: przeczytane książki, nowe zdobycze na półkach, garść statystyk i polecajki blogowo-vlogowe 🙂

• „Noc” B. Minier (7/10),
• „Geniusz ptaków” J. Ackerman (7/10),
• „Strzały nad jeziorem” M. Matyszczak (7/10),
• „Śpiące królewny” S. King, O. King (6/10),
• „Człowiek tygrys” E. Kurniawan (7/10),
• „Arystokratka na koniu” E. Boček (7/10): Arystokratka powraca! Czeski humor, problemy finansowe Kostków, trumna dla Marii i życie, które czasem jest różowe… beżowe… a czasem super psycho – to mieszanka, która zawsze zapewnia mi przednią rozrywkę. Jedyny minus: książki Bočka są za krótkie. Chcę więcej!
• „Motyl” L. Genova (8/10): Lutowa lektura DKK – i jedna z najlepszych książek, które czytaliśmy z „Trzynastką”. Alice jest przed pięćdziesiątką, gdy zaczyna tracić pamięć. Szybko okazuje się, że to Alzheimer o wczesnym przebiegu. Rzutka profesor Harvardu, matka i żona, kobieta pełna pasji próbuje walczyć z bezlitosną chorobą, na którą nie znaleziono jeszcze lekarstwa. Czy Alice, która nie pamięta imion swoich dzieci i nie poznaje swojego męża to wciąż Alice? Poruszająca, dająca do myślenia powieść.
• „Trup na plaży i inne sekrety rodzinne” A. Jadowska (7/10),
• „Zdrada scenarzystów” W. Nerkowski (6/10),
• „Listy niezapomniane. Tom 2” S. Usher (7/10): Drugi tom świetnie zredagowanych i starannie wybranych listów z różnych czasów i różnych stron świata. W pięknie wydanym tomie można znaleźć m.in. przejmujący list matki do nienarodzonej córki, odpowiedź Davida Bowiego na pierwszy list od fanki z Ameryki, list Marge Simpson do pierwszej damy Barbary Bush, która stwierdziła, że Simpsonowie to „najgłupsza rzecz, jaką kiedykolwiek widziała” czy odpowiedź Albusa Dumbledore’a na podanie o pracę na stanowisku profesora Obrony Przed Czarną Magią w Hogwarcie. Świetna publikacja!
• „Trzydziesta pierwsza” K. Puzyńska (6/10): Postanowiłam w końcu nadrobić zaległości w szybko się rozrastającej serii o Lipowie. Tom trzeci podobno jest najsłabszy, i zgadzam się, że to czuć. Dwie poprzednie historie wydawały mi się ciekawsze pod względem kryminalnym i lepiej dopracowane. Ten tom punktuje historią ojca Daniela Podgórskiego, jednak irytuje językowymi potknięciami i tak lubianymi przez autorkę nienaturalnymi określeniami bohaterów w narracji (przyzwyczaiłam się już do „młodszego aspiranta Daniela Podgórskiego”, ale nijak nie mogłam przełknąć powtarzanego ciągle w stosunku do niedorozwiniętego Albina „chłopca w ciele mężczyzny”). Podobno dalsze tomy są o wiele lepsze, więc już się cieszę na myśl o następnych przygodach o policjantach z Lipowa, bo naprawdę ich polubiłam.
• „Na skraju załamania” B.A. Paris (6/10),
• „Rzeczy, których nie wyrzuciłem” M. Wicha (7/10): Cóż, musiałam w końcu poznać laureata Paszportu Polityki. Mocna, emocjonalna proza, trochę powieść, a trochę wspomnienia o matce, które snuje syn po jej śmierci. Przy okazji przeglądania pozostawionych przez nią rzeczy, opowiada o matce poprzez przedmioty. Historia o miłości syna do matki, matki do syna i obojga do książek. Piękna.

• „Ogród letni” P. Simons (122/816 stron),
• „Gejsza: świat japońskiej tradycji, elegancji i sztuki” J. Gallagher (211/256 stron),
• „Na południe od Brazos” L. McMurtry (409/840 stron).

Krytyka autora i czytelnika, czyli gdzie kończy się prawo do wypowiedzi, a zaczyna się hejt

Dziś miała się ukazać zupełnie inna notka (to jest wpis o cyklu Bernarda Miniera o policjancie Martinie Servazie), ale musi jeszcze chwilę poczekać, bowiem w ten czwartek mi się ulało. Z hejtem w Internecie stykam się od dawna, przypuszczam, że może to powiedzieć o sobie każdy aktywny użytkownik tego medium. Mądrale i znawcy wszystkiego są wszędzie: na każdym forum, w sekcji komentarzy na Facebooku, w wypowiedziach pod artykułami na Pudelku… Znamy się na każdym temacie i czujemy, że mamy pozwolenie, by krytykować wszystko i wszystkich – w końcu ponoć żyjemy w wolnym kraju, w którym panuje wolność wypowiedzi, tak? Otóż tak, ale istnieją pewne granice, i jest jeszcze ta cienka linia: a kiedy już ją przekroczymy, z wyrażającej swą krytyczną opinię osoby stajemy się hejterem. I to już nie jest w porządku.

hejt «obraźliwy lub agresywny komentarz zamieszczony w Internecie»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego

Przygotowując się do tego wpisu, trafiłam na ciekawą notkę Segritty, która klarownie tłumaczy, czym krytyka różni się od hejtu. Segritta pisze tam, że:

Hejt, w odróżnieniu od krytyki, nie ma na celu zmieniania czyjejś opinii ani czynienia świata lepszym. Hejt ma na celu wywoływanie negatywnych emocji w adresacie lub w publiczności.

• Chcę zranić człowieka, którego nie lubię, więc napiszę coś, co sprawi, że mu będzie przykro.
• Chcę sprawić, by inni ludzie nie lubili człowieka, którego nie lubię, więc napiszę coś, co sprawi, że będą mieli o nim złe zdanie. Może oni go teraz będą ranić.

(tutaj link do całego tekstu: [klik!])

Podsumowanie stycznia

Cześć! Ostatni dzień miesiąca, a więc przyszła już pora na podsumowanie stycznia 🙂 Początek roku to zwykle czas zmian, nowych nadziei i postanowień. Ja sama również trochę ich poczyniłam. Jeśli chodzi o postanowienia czytelnicze to są one raczej nieformalne (po raz pierwszy od kilku lat nie biorę udziału w żadnych książkowych wyzwaniach! No… Poza własnym, ale o tym za chwilę). W 2018 obiecałam sobie czytać więcej polskich autorów (choć ich czytuję, to podsumowanie roku pokazało, że wciąż liczba ich książek jest o wiele mniejsza niż pisarzy zagranicznych), czytać więcej klasyki oraz literatury faktu/reportaży. No i oczywiście kończyć serie… Tymczasem daję znać co działo się na blogu w styczniu! Zapraszam więc do lektury notki, a w niej jak zawsze: przeczytane książki, nowe zdobycze na półkach, garść statystyk i polecajki blogowo-vlogowe 🙂

• „Jak zawsze” Z. Miłoszewski (7/10): Nie wiedziałam, czego się spodziewać po Zygmuncie Miłoszewskim w wydaniu obyczajowym, okazało się jednak, że jest naprawdę dobrze! Oto alternatywna historia Polski i alternatywna historia Grażyny i Ludwika – zarówno nasz kraj, jak i to małżeństwo dostali drugą szansę… Jednak czy nie skończy się jak zawsze? To zgrabna opowieść, w której początkową słodycz zastępuje w drugiej części książki coraz wyraźniejsza gorycz. Trochę studium narodu, trochę fantazja autora, a trochę nieco zawoalowana analiza naszej obecnej sytuacji gospodarczej. A to wszystko napisane lekkim stylem i dopełnione wyrazistymi bohaterami.
• „Trzy dni i jedno życie” P. Lemaitre (6/10): Moje pierwsze podejście do francuskiego autora. Gdy ginie sześcioletni chłopiec, żyje tym cała społeczność miasteczka. To wielka tragedia zarówno dla ofiary, jak i dla mordercy. Bo co, jeśli śmierć została zadana nieumyślnie, a sprawca sam jest bardzo młody? Jedynie czytelnik wie, kto zabił Rémiego Desmedta – autor prowadzi więc z nim psychologiczną grę, w której skupia się na emocjach młodocianego „mordercy mimo woli”. Powinno elektryzować, a jednak momentami byłam znużona. Thriller tylko (lub aż) dobry.
• „Czarne” A. Kańtoch (7/10): Po świetnej „Niepełni” sięgnęłam po wcześniejszą książkę autorki, wydaną w Powergraphowej serii Kontrapunkty. Główna bohaterka jest postacią, której nie do końca możemy ufać. Poznajemy ją w zakładzie dla obłąkanych, a chociaż kobieta szybko go opuszcza z etykietką wyleczonej, zachowuje się wciąż dość dziwacznie. Po powrocie do Czarnego, miejscowości letniskowej, w której jako dziecko spędzała z rodziną wakacje, wszystko staje się jeszcze bardziej niejednoznaczne… Kańtoch jest świetna w takich nieokreślonych, rozmytych narracjach. Wiem, że nie każdy lubi książki, w których nie do końca wiadomo, co się dzieje i komu wierzyć, ale ja akurat jestem wielką fanką tego, jak autorka buduje swoje historie. Tu również się nie zawiodłam.
• „Nina” N. Majewska-Brown (6/10): Czwarta i (póki co?) ostatnia część przygód Niny Braun. Jak zwykle na barki kobiety spada wiele nieprzewidzianych zdarzeń, z którymi ta nie radzi sobie ot tak, tylko raz upada, a raz się podnosi – zupełnie tak, jak ma to miejsce w prawdziwym życiu. Co prawda ta część wydawała mi się miejscami ciut niedopracowana, ale w przypadku literatury rozrywkowej jestem w stanie przymknąć na to oko, jeśli lektura jest satysfakcjonująca. A była! Mimo to najbardziej podobały mi się część pierwsza („Wakacje” i trzecia „Jak się nie zakochać?”): może kolejna, piąta część, znowu będzie świetna? Mam nadzieję!
• „Strach” J. Karika (6/10),
• „Lektor” B. Schlink (8/10): Jedna z książek, której lekturę obiecywałam sobie od lat. Nazywana nie bez powodu arcydziełem historia miłości pewnego piętnastoletniego chłopaka i dojrzałej kobiety. Łączy ich nie tylko namiętność, ale też niezwykła bliskość, która uwidacznia się, gdy Michael czyta Hannie książki. Jeśli jeszcze nie znacie „Lektora” ani filmu z Kate Winslet to nie chcę Wam zdradzać, jaka jest tajemnica Hanny. Zdecydowanie warto poznać tę historię samemu. Dla mnie to odkrycie miesiąca.
• „Krąg” B. Minier (8/10),
• „Kobieta na krańcu świata” M. Wojciechowska (7/10): Martyna Wojciechowska to jedna z tych osób publicznych, które bardzo szanuję. Podróżniczka, pisarka, dziennikarka i prezenterka telewizyjna – po prostu kobieta z pasją. Martyna przygląda się uważnie miejscu i roli kobiet we współczesnym świecie, i właśnie tego dotyczy jej program (oraz wydawane na jego podstawie książki) Kobieta na krańcu świata. To niezwykle barwna, często inspirująca, a czasami zasmucająca opowieść o kobietach i o tym, że niesłusznie są wciąż nazywane słabą płcią. To taki feminizm codzienny, który jest bardzo ważny! W publikacji jest mnóstwo kolorowych zdjęć kobiet z całego świata.
• „Plaża za szafą. Polska kryminalnie” M. Kącki (6/10): Seria reportaży, będąca pierwotnie drukowana w Gazecie Wyborczej. Tematy są niezwykle ciekawe i bulwersujące, jednak ze względu na pierwotne przeznaczenie, widać w nich pewną skrótowość. Szkoda, bo o pewnych sprawach chętnie poczytałabym więcej! Jak tytuł wskazuje, jest kryminalnie: znajdziemy tu więc między innymi historię dwóch przyjaciół, którzy zaplanowali terrorystyczny atak na międzynarodowy koncern czy złodzieja, który za szafą urządził sobie muzeum jednego, za to wybitnego obrazu. Ciekawe, ale zostawia niedosyt.
• „Osaczenie” C. F. Tiller (7/10): Thriller? Dość nietypowy. Powiedziałabym jednak, że to mroczna powieść obyczajowa z elementami thrilleru. Czy książce to przekwalifikowanie zaszkodziło? Wręcz przeciwnie! Carl Frode Tiller, nazywany „anty-Knausgårdem” napisał szalenie ciekawy i głęboki epos o współczesnej Norwegii. Gdy do gazet trafia ogłoszenie o mężczyźnie, który utracił pamięć i w związku z tym prosi o zgłoszenie się osób, które go znają, by pomogły mu przywrócić jego wspomnienia, reagują na nie trzy osoby: Jon, wrażliwy i niespełniony muzyk, przeżywająca małżeński kryzys Silje oraz ojczym pacjenta, Arvid – były pastor, borykający się z problemem utraty wiary i nieuleczalną chorobą. Każde pokaże mu inny wycinek jego życia i inny obraz tego, co się w nim zdarzyło. Emocjonalna jazda bez trzymanki.
• „Życie w zachwycie. Bez wzroku i słuchu” A. Majnusz, K. Wostal (6/10): Recenzja niebawem!
• „Nie gaś światła” B. Minier (7/10),
• „Cacko” K. Sienkiewicz (6/10): Opowieść o życiu znanej i lubianej aktorki teatralnej, filmowej i telewizyjnej. Nie zawaham się nazwać jej osobowością. Jej urok, wdzięk i dobroć zjednywały jej ludzi… i zwierzęta. Stworzyła dom dla przybranej córki i dla wielu psów i kotów. „Cacko” to jej zaproszenie „na piękne podwórko, do pięknego domu, w piękną podróż po jej własnym świecie”. Warto skorzystać, bo choć chwilami miałam wrażenie lekkiego chaosu (autorka próbuje początkowo opowiadać o swoim życiu chronologicznie, ale szybko się okazuje, że woli pozwolić płynąć historii swobodnie; mówi więc o teatrze, później o przyjaźni z Agnieszką Osiecką, następnie o swoim ślubie, a na koniec wrzuci przepis na zupę czy śledzie) to jest to niezwykle ciepła i radosna lektura. Znając nie zawsze kolorowe życie Krystyny Sienkiewicz, tym bardziej chylę czoła.
• „Eleonora i Park” R. Rowell (7/10): Rzadko sięgam po historie dla młodzieży, ale przykład „Eleonory i Parka” pokazuje, że czasem warto zaryzykować. Ona – duża, rudowłosa dziewczyna w dziwnych ciuchach i on – trochę wyalienowany Azjata, który zawsze ubiera się na czarno. I historia stara jak świat, a jednak fascynująca. Słodko-gorzka opowieść o szkolnej miłości, której głębi dodaje poruszony problem przemocy w rodzinie. Można się zakochać w takiej książce,
• „Nieodnaleziona” R. Mróz (7/10).