Relacja z Warszawskich Targów Książki 2017. Książki są ważne, ale ważniejsi są ludzie!

Witajcie, moi Drodzy! Jeśli jeździcie na targi książki to pewnie wiecie, jak to jest: najpierw jest do nich okrooopnie dużo czasu i myślicie, że już nigdy się nie doczekacie; potem nagle zostają 3 dni i szykujecie się w panice; następnie przyjeżdżacie na miejsce i… BOOM! Nagle orientujecie się, że jest już po wszystkim. Nie inaczej było i tym razem. Teraz nadszedł czas na małą relację i wspomnienia z WTK 2017. Gotowi?

W Warszawie byłam od piątku do niedzieli. Od razu wiedziałam, że piątek będzie dniem, kiedy będę mogła spokojnie pospacerować po stadionie, rozejrzeć się po stoiskach oraz przywitać ze wszystkimi znajomymi wystawcami i blogerami. Jako że zawitałam do stolicy koło południa, nie spiesząc się, udałam się z moim T. do knajpy na wczesny obiad: i dobrze się stało, bowiem osoby obecne na stadionie donosiły, że wszystko stoi, czekając na oficjalną wizytę prezydenta Polski Andrzeja Dudy oraz prezydenta Niemiec (Niemcy były w tym roku gościem honorowym targów) Franka-Waltera Steinmeiera. Głowy państw miały pojawić się wcześniej, jednak coś ich zatrzymało i na miejsce przybyli ze sporym opóźnieniem. Zwiedzający cisnęli się na małej powierzchni, na której ich stłoczono, wystawcy klęli, bowiem przesunęły się spotkania autorskie, a pieniądze uciekały, gdyż dostęp do niektórych stoisk był zablokowany, słowem – wszyscy byli źli. A ja w tym czasie jadłam obiad 😉 Przybyłam na stadion po 14 i to był dobry wybór – akurat skończyła się część oficjalna. Mogłam więc zgodnie z planem pospacerować między stoiskami.

Podsumowanie kwietnia

Cześć! Ostatni dzień miesiąca, a więc przyszła już pora na podsumowanie kwietnia W kwietniu dużo czytałam, kontynuując dobre wyniki z poprzedniego miesiąca. Poznałam kilka dobrych tytułów, a to zawsze cieszy! Zapraszam do lektury notki, a w niej jak zawsze: przeczytane książki, nowe zdobycze na półkach, garść statystyk i polecajki blogowo-vlogowe

Podsumowanie miesiąca

Przeczytane lektury:

• „Mort” T. Pratchett (7/10): Na pewno każdy książkoholik zna ten moment – na półkach czeka mnóstwo książek, a on… nie ma co czytać 😉 To mnie właśnie dopadło na początku miesiąca: nie miałam ochoty ani na kryminał, ani na fantastykę, ani na literaturę piękną… I wtedy sięgnęłam po „Morta” (tak, wiem, że to też jest fantastyka) i to był strzał w dziesiątkę!
• „Oskarżenie. Opowieści totalitarne” Bandi (7/10),
• „Ważka” M. Rogala (7/10),
• „Historia naturalna smoków” M. Brennan (7/10),
• „Śmierć letnią porą” M. Kallentoft (7/10): Recenzja będzie, ale później – zrecenzuję całość cyklu 😉
• „Pod prąd” R. Biedroń, M. Łyczko (7/10): Wywiad-rzeka z jedynym politykiem, któremu ufam. Chciałabym go widzieć na czele naszego kraju. Robert Bierdoń jest niezwykle ciepłą i serdeczną osobą, ale też potrafi być stanowczy, jeśli chodzi o działania polityczne. W wywiadzie można poczytać o jego dzieciństwie, dorastaniu, rodzinie, miłości, walce o prawa mniejszości, no i polityce.
• „Grzech” N. Majewska-Brown (6/10),
• „Dziki seks” dr Carin Bondar (5/10),
• „Nic zwyczajnego. O Wisławie Szymborskiej” M. Rusinek (7/10): Niezwykłe, ciepłe wspomnienia o wielkiej polskiej poetce, spisane przez osobę, która, jako jej osobisty sekretarz, była blisko Szymborskiej w wielu chwilach. Zabawne, fascynujące, czasem również smutne wspomnienia. Warto przeczytać.
• „Pippi Pończoszanka” A. Lindgren (7/10): A to lektura w ramach nadrabiania karygodnych braków z dzieciństwa 😀 Nie pamiętam, bym czytała Pippi, na pewno oglądałam serial. A że uważam, że niektóre książki dziecięce warto czytać również będąc dorosłą, sięgnęłam w kwietniu po lekturę o niepokornej dziewczynce mieszkającej samotnie w dużym domu. Pewnie inaczej (lepiej?) odebrałabym tę historię jako dziecko, ale i tak mi się spodobała.
• „Jesienna sonata” M. Kallentoft (7/10): Recenzja ukaże się po przeczytaniu całości cyklu.
• „Imieniny” M. Musierowicz (7/10): Kolejna książka, co prawda tym razem raczej młodzieżowa niż dziecięca, do której warto wracać. Czytałam Jeżycjadę w modelowym wieku, czyli mając lat gdzieś tak 12-14, przeczytałam kilkanaście tomów i… potem któregoś nie było w bibliotece, następnie zajęłam się innymi książkami… Teraz nadrabiam zaległości i świetnie się bawię 😀
• „Pragnienie” J. Nesbø (7/10),
• „Historia nowego nazwiska” E. Ferrante (7/10): W marcu czytałam pierwszy tom, i tak mnie wciągnął, że natychmiast ustawiłam się w bibliotece w kolejce po drugi. Dość szybko wpadł mi w ręce, a i lektury nie odkładałam długo, bowiem za mną była jeszcze grupka oczekujących. Swoją drogą miło, że taka nie najprostsza lektura generuje kolejki czytelnicze! Drugi tom był tak samo dobry jak pierwszy. I nadal nie wiem, co mnie tak wciąga w powieściach Ferrante, ale wciąga mnie to niesamowicie!
• „Przepiórki w płatkach róży” L. Esquivel (5/10): Kwietniowa lektura DKK. Szczerze mówiąc zapowiadała się o wiele lepiej… Miało być o miłości do mężczyzny i do gotowania, o konflikcie wywołanym okrutną meksykańską tradycją, według której najmłodsza córka nie może wyjść za mąż, bowiem musi opiekować się do śmierci swoją matką, do tego realizm magiczny – brzmiało jak ciekawa mieszanka. Jednak nie mogę określić tej książki inaczej niż jako dziwaczną, a jej główną zaletą było to, że jest krótka. Taki trochę meksykański Harlequin 😉
• „Ludzie i zwierzęta” A. Żabińska (7/10),
• „Ross Poldark” W. Graham (7/10): Bardzo dobra powieść historyczno-obyczajowa. Szum wokół książek i serialu spowodował, że zaintrygowana sięgnęłam na półkę biblioteczną po pierwszy tom tej rodzinnej sagi. I już wiem, że przepadłam. I co ja najlepszego zrobiłam? Kolejna seria do czytania! 😉
• „Mroczny krąg” K. Zajas (7/10): Drugi tom trylogii grobiańskiej. Pierwszy był marcową lekturą na DKK. Historia wciągnęła mnie na tyle, że zaczęłam poszukiwania kontynuacji. Na szczęście pomogła tu znajoma z klubu (w mojej bibliotece nie ma tego tytułu) i tak oto ostatnie dni kwietnia spędziłam z komisarzem Andrzejem Krzyckim. Zaryzykuję stwierdzenie, że jest jeszcze lepiej niż w pierwszym tomie. I bardzo mrocznie (nomen omen)!

Oraz krótkie formy:

• „Lokis” P. Mérimeé (6/10) – nowela,
• „Wij” M. Gogol (5/10) – opowiadanie.

Patronat tanayah czyta: „Nic oprócz śmierci” Magdaleny Knedler

Z przyjemnością ogłaszam, że mój blog objął patronatem medialnym książkę „Nic oprócz śmierci” Magdaleny Knedler, która ma premierę dziś, 11 kwietnia 2017 w wydawnictwie Czwarta Strona. Dziękuję wydawnictwu za zaufanie

ŚMIERĆ TO DOPIERO POCZĄTEK

Cmentarz Centralny w Wiedniu – jedna z największych nekropolii w Europie. Tu przecinają się ścieżki artystów, intelektualistów oraz komisarz Anny Lindholm.

Tajemnicza kobieta prosi Annę o pomoc. W pracowni rzeźbiarskiej jej wnuka odnaleziono ciało modelki. Ofiara na tle szkarłatnej plamy krwi przypomina przepiękną rzeźbę… Wydaje się, że to artysta uśmiercił swoją muzę. Czy w gąszczu wskazówek uda się wyłuskać te, które powiodą do sprawcy? Poszukiwania stają się coraz trudniejsze, a śmierć czai się wszędzie…

Ostatnie śledztwo komisarz Anny Lindholm rozegra się w mieście, którego mieszkańcy zwykli mawiać „jeżeli miłość jest Francuzką, to śmierć musi być wiedeńczykiem”.

Czytałam dwa poprzednie tomy przygód Anny Lindholm i jestem pewna, że znów przede mną wyśmienita lektura 🙂

http://czwartastrona.pl/ksiazki/nic-oprocz-smierci/

Podsumowanie marca

Cześć! Ostatni dzień miesiąca, a więc przyszła już pora na podsumowanie marca  Marzec był absolutnie szalony, jeśli chodzi o nowości w mojej biblioteczce. Oj, a miałam być bardziej powściągliwa! Zapraszam do lektury notki, a w niej jak zawsze: przeczytane książki, nowe zdobycze na półkach, garść statystyk i polecajki blogowo-vlogowe

Podsumowanie miesiąca

Przeczytane lektury:

• „Księga snów” N. George (6/10),
• „Kot, który spadł z nieba” T. Hiraide (8/10): Piękna, niepozorna książeczka o życiu japońskiego małżeństwa, którego codzienność odmienia pewien kot. Dla wszystkich kociarzy i/lub lubiących minimalistyczne opowieści o emocjach.
• „Genialna przyjaciółka” E. Ferrante (7/10): Sięgnęłam w końcu po twórczość Ferrante i jestem zaintrygowana. Nie potrafię powiedzieć, co takiego jest w tych niby zwyczajnych opowieściach o życiu, że są tak fascynujące! To podobny przypadek jak z powieściami Knausgårda, choć styl ma Ferrante zupełnie inny. W każdym razie warto przeczytać.
• „Ofiara w środku zimy” M. Kallentoft (6/10): Całkiem udane pierwsze spotkanie z Malin Fors. Ponoć im dalej w serię, tym lepiej, a ja będę miała szczęśliwie okazję się o tym przekonać i napiszę Wam recenzję całości serii kryminalnej, gdy tylko uporam się z kolejnymi ośmioma tomami 😀
• „Dziennik kasztelana” E. Boček (6/10),
• „Przekleństwa niewinności” J. Eugenides (6/10): Marzec to również pierwsze spotkanie z książkami Eugenidesa, jednak w tym przypadku lekko się zawiodłam. Może opinie innych zbyt wysoko postawiły mu poprzeczkę, bowiem spodziewałam się arcydzieła, a dostałam (tylko lub aż) dobrą, gęstą historię. Jakie inne tytuły autora polecacie?
• „Strażak” J. Hill (6/10),
• „Inwigilacja” R. Mróz (7/10),
• „Dzień dobry, północy” L. Brooks-Dalton (7/10),
• „Wodnikowe Wzgórze” R. Adams (7/10): Postanowiłam w końcu rozprawić się z klasykiem, niedawno pięknie wznowionym przez Wydawnictwo Literackie. Choć początkowo nie potrafiłam się wciągnąć w losy królików, w pewnym momencie zorientowałam się, że bardzo im kibicuję w walce o lepszy los, przetrwanie i znalezienie bezpiecznej nory. Piękne rysunki tylko zwiększały przyjemność z lektury.
• „Ludzie w nienawiści” K. Zajas (7/10): Marcowa lektura DKK. Całkiem udane pierwsze spotkanie z twórczością kolejnego polskiego „kryminalisty” 😉 Choć Zajas ma skłonności do lekkiego przegadywania książek, robi to tak pięknie, że mu wybaczam! To debiut, da się więc zauważyć pewne niedociągnięcia, ale mimo to powieść zachęciła mnie do sięgnięcia po kolejne tytuły Zajasa – i to szybko!
• „Głód” M. Caparrós (8/10): Porażająca, rozdzierająca, monumentalna. Cóż więcej mogę powiedzieć? Trzeba wiedzieć, warto przeczytać.
• „Sekretne życie arabskich kobiet” K. Zoepf (7/10),
• „Okularnik” K. Bonda (7/10): Po dość długiej (chyba dwuletniej) przerwie powróciłam do przygód Saszy Załuskiej. „Pochłaniacz” wydał mi się zbytnio przegadany, mimo ciekawego wątku kryminalnego. Tom drugi, choć chyba jeszcze grubszy, był o wiele lepiej skonstruowany. Choć i tu sporo odniesień do historii, w których Bonda się lubuje, akcja płynie wartko i nie pozwala na zbyt długo odłożyć książki. Boję się teraz sięgać po „Lampiony”, które ponoć są o wiele słabsze… Ktoś z Was już czytał i może dać znać jak wrażenia? 🙂
• „Oszpicyn” K. A. Zajas (7/10).

Teraz czytam:

• „Oskarżenie. Opowieści totalitarne” Bandi (42/264 strony),
• „Dziki seks. Niesamowite, zaskakujące i absolutnie porażające fakty z życia intymnego zwierząt” C. Bondar (70/368 stron),
• „Czarodzieje” L. Grossman (55/492 strony).

Patronat medialny – co to jest?

Coraz częściej pojawiają się w komentarzach pytania na temat książek, które jako blog obejmuję swoim patronatem medialnym. Co to znaczy, kto na tym zyskuje? Postanowiłam wyjaśnić to w krótkiej notce 🙂

Na początek definicja:

Patronat medialny – rodzaj sponsoringu, w którym firma lub firmy z sektora mass mediów (np. telewizja, radio, gazeta, portal internetowy) udostępniają przestrzeń reklamową lub informacyjną na cele promocji podmiotu lub wydarzenia (kulturalnego, sportowego, społecznego). W zamian podmiot patronujący jest promowany w kontekście danego wydarzenia lub w danym podmiocie. Ma możliwość zamieszczania swoich reklam, logotypów itd.

Patronat medialny obok funkcji reklamowych buduje także pozytywny wizerunek firmy, będąc elementem jej strategii PR.¹

Podsumowanie lutego

Cześć! Ostatni dzień miesiąca, a więc przyszła już pora na podsumowanie lutego Luty, choć krótki, przyniósł sporo książek – dobrze mi się czytało i miałam spory apetyt na kolejne historie. Zapraszam do lektury notki, a w niej: przeczytane książki, nowe zdobycze na półkach, garść statystyk i polecajki blogowo-vlogowe

Podsumowanie miesiąca

Przeczytane lektury:

• „Wegan Nerd. Moja roślinna kuchnia” A. Rokicka (7/10),
• „Policja” J. Nesbø (7/10): Autor nieźle namieszał w poprzednim tomie i tylko to, że wiedziałam, że po „Upiorach” jest jeszcze kolejna część, pozwoliło mi nie gryźć palców z nerwów, co dalej będzie działo się z Harrym. Co nie znaczy, że nie było ekscytująco! Na ten moment skończyłam cykl o Holem, ale ku mojej radości Nesbø napisał kolejny tom, który w Polsce ukaże się już w marcu. Przykro byłoby się rozstawać z Harrym.
• „Piąta pora roku” N.K. Jemisin (8/10): Ależ ja potrzebowałam dobrego fantasy! Książka Jemisin idealnie wpasowała się więc w czas, gdy ją czytałam. A właściwie powinnam chyba powiedzieć: pochłaniałam, bowiem przeczytałam ją błyskawicznie! Bardzo spodobał mi się wykreowany świat: w fantasy trudno już stworzyć coś unikatowego, a Jemisin się to udało. Niecierpliwie czekam na drugi tom.
• „Wojownicy. Cisza przed burzą” E. Hunter (7/10),
• „Sucha sierpniowa trawa” A. J. Mathew (6/10): Porównywana do takich dzieł jak „Służące” czy „Sekretna historia pszczół”, jednak nie zrobiła na mnie aż tak dużego wrażenia jak wspomniane historie. Powieść toczy się specyficznym, dość leniwym rytmem, co „usypia” emocje czytelnika, w którego tym mocniej uderza to, co stało się z Mary, czarnoskórą służącą rodziny Wattsów. To dobra książka, ale nie zostanie na długo w moim sercu.
• „Wotum nieufności” R. Mróz (8/10),
• „Pierwszych piętnaście żywotów Harry’ego Augusta” C. North (6/10): Kolejna tylko dobra historia. Swego czasu było głośno o tym tytule w blogosferze, i od tego momentu miałam książkę na liście do przeczytania. Pomysł na fabułę był ciekawy, jednak wykonanie trochę mnie zawiodło. Niestety sporo w niej dłużyzn, a kolejne życia Harry’ego, podobnie jak było to w powieści „Jej wszystkie życia” Atkinson, gdzie był zastosowany zbliżony schemat, zaczęły mnie w pewnym momencie nużyć.
• „Tam ci będzie lepiej” R. Ćwirlej (6/10): Odkąd przeczytałam bardzo dobre opowiadanie autora w zbiorze kryminalnym „Rewers”, obiecałam sobie, że zapoznam się bliżej z jego twórczością, a że na czytniku czekało „Tam ci będzie lepiej”, właśnie po ten tytuł sięgnęłam w pierwszej kolejności. To ciekawy, przyzwoity kryminał, choć niczym specjalnym się w moim odczuciu nie wyróżniał – stąd tylko 6 gwiazdek.
• „Ezotero. Moje przeznaczenie” A. Tomczyszyn (5/10): Po powieść sięgnęłam z powodu planowanego w naszej bibliotece spotkania z autorką, jednak przeczuwałam, że nie będzie to książka w moim guście 😉 Obyczajówka z elementami magii? Brzmiało ryzykownie, no i niestety autorka nie do końca obroniła się w tej konwencji. Czasem za dużo tu uproszczeń, zbyt wiele ratowania sytuacji magią (jakie to proste!), a do tego niektóre sceny są tak patetyczne, że aż śmieszne (przykładem niech będzie sytuacja, gdy babka bohaterki, by przekazać jej dar jasnowidzenia, przebija się na jej oczach sztyletem, krzycząc „Dokonało się!”). Gdzieś do połowy męczyłam się nad lekturą, a główna bohaterka, czyli Pola, ogromnie mnie irytowała, ale druga połowa była ciut lepsza. Na plus tego tytułu można na pewno zapisać to, że szybko się go czyta, jednak to jeden z niewielu plusów.
• „Kamyk” J. Jodełka (7/10): Z twórczością tej autorki, podobnie jak z tą Ćwirleja, chciałam się zapoznać już od pewnego czasu, a okazja nadarzyła się, gdy książka prawie sama wpadła mi w ręce z bibliotecznej półki. Jaki mam zarzut do „Kamyka”? Jest zdecydowanie za krótki! Książki starczyło jedynie na jeden intensywny czytelniczo dzień. I choć widziałam, że czytelnicy zarzucają Jodełce wykreowanie najbardziej wkurzającej nastoletniej bohaterki ever, nie byłabym taka surowa. Nastolatki niestety takie właśnie są, a zachowania Kamyka były dobrze uzasadnione.
• „Pragnienie” R. Flanagan (7/10),
• „Dziecko Rosemary” I. Levin (7/10),
• „Smutek cinkciarza” S. Chutnik (7/10): Tak się trochę przypadkowo złożyło, że serię na F/Aktach zaczęłam właśnie od tytułu Chutnik (ponownie zasługa w tym mojej biblioteki!). Mimo że spodziewałam się więcej kryminału w tej książce (z drugiej strony, czy to możliwe, skoro wiemy, kto zabił?) to jednak spędziłam z nią naprawdę ciekawy czas. „Smutek cinkciarza” to świetna powieść obyczajowa o czasach PRL-u. Widzę, że na dobre zaprzyjaźniłam się z prozą autorki, bo choć pierwsze spotkanie (nad „Kieszonkowym atlasem kobiet”) miałam nieudane, teraz jest już tylko lepiej.
• „Mroczna materia” B. Crouch (7/10),
• „Książę Szaranek” A. de Saint-Exupéry (7/10): A cóż to, zapytacie? Otóż to słynny „Mały Ksiażę” w gwarze wielkopolskiej 😀 Dostałam tę książkę od Jerzego z Kto czyta, żyje podwójnie podczas swojej wizyty w Poznaniu: dziękuję

Teraz czytam:

• „Księga snów” N. George (276/422 strony),
• „Głód” M. Caparrós (307/716 stron),
• „Przekleństwa niewinności” J. Eugenides (33/240 stron).

Patronat tanayah czyta: „Sekretne życie arabskich kobiet” Katherine Zoepf

Z przyjemnością ogłaszam, że mój blog objął patronatem medialnym książkę „Sekretne życie arabskich kobiet” Katherine Zoepf, która będzie miała premierę 15 lutego 2017 w wydawnictwie Poznańskim. Dziękuję wydawnictwu za zaufanie 🙂

Katherine Zoepf, amerykańska dziennikarka, przedstawia muzułmanki z zupełnie innej strony. Pokazuje, że pod burkami i hidżabami kryją się silne i odważne kobiety, którym niestraszny skostniały patriarchat. Autorka wiele lat mieszkała w Syrii i Libanie, gdzie była świadkiem licznych walk o prawa kobiet. Strona po stronie opisuje postępującą emancypację muzułmanek, które dzięki swojemu uporowi i woli walki osiągają upragnioną wolność w życiu i pracy.

„Sekretne życie arabskich kobiet” to opowieść o krajach arabskich widzianych oczami kobiet. Ta szczera i ważna książka pozwala lepiej poznać zmieniające się kraje arabskie.

Taki temat to dla mnie coś nowego 🙂 Zapowiada się intrygująca lektura! ❤

http://www.wydawnictwopoznanskie.com/PL-H14/ksiazki/400/sekretne-zycie-arabskich-kobiet.html