Ekscytacja milion, czyli relacja z 19. Międzynarodowych Targów Książki w Krakowie (24-25. października 2015)

Nawet nie wiem jak mam zacząć ten wpis. Jestem tak szczęśliwa z powodu tego wszystkiego, co przeżyłam w ten weekend, co usłyszałam, kogo spotkałam, że po prostu brak mi słów! No dobra, kłamałam. Słów będzie aż nadto 😀

Do Krakowa przybyłam w piątek po południu i po sympatycznym spacerze Plantami wylądowałam w swoim hostelu na Kazimierzu. Kraków ma w sobie coś takiego, że chociaż odwiedziłam go już spokojnie z 10 razy, to nadal mnie zachwyca. Kocham klimat tego miasta!

Na Plantach znalazłam ławeczkę Łukasza Orbitowskiego

A na Kazimierzu – miejsce do całowania. Pechowo, byłam wtedy sama

Piątek to także dzień, w którym poznałam wreszcie moją ukochaną siostrę – Przyczajonego Hasacza! ❤ ❤ ❤ To naprawdę niesamowite, że ktoś zapoznany przez internet 5 miesięcy wcześniej może się stać tak bliski. Silną grupą (ja, mój T., Hasacz, Megan, Agata i Ataman) poszliśmy poszwendać się po mieście, by wreszcie zasiąść w pubie. To nic, że kaszlałam, to nic, że było tam gorąco, to nic, że podczas picia mojego grzanego piwa podstępne goździki wpływały mi do ust! Spotkanie było bezcenne, a me uściski dla Hasacza nieskończone (mimo „Meeeh, ale ty jesteś gorąca, nie dotykaj mnie!”) 😀 Od Schwester dostałam figurkę Jona Snow!

To akurat zdjęcie z soboty, ale jedno z niewielu, które mam z Hasaczem

Skoro płynnie przeszłam do soboty… To był dzień pełen wrażeń! Mimo że jakiś tytan intelektu zorganizował maraton w Krakowie dokładnie w ten sam weekend co targi książki, udało nam się dotrzeć na czas pod halę EXPO. Ja musiałam obowiązkowo być tam przed 10, bowiem o 10 miało się odbyć spotkanie autorskie ze Szczepanem Twardochem. Co mnie przywitało pod EXPO? Co prawda nie było takich kolejek jak rok temu, ale był… ścisk. Stali wszyscy. Ludzie z wejściówkami, ludzie bez biletów, pisarze i wystawcy. Ci ostatni usiłowali się przeciskać między nami, by dostać się szybko do środka i jakoś ogarnąć ostatnie rzeczy przed otwarciem bram.

W tym dzikim tłumie wypatrzyłam Martę i Wacława, Anię, Marikę i… Kasię Puzyńską! Kasiu! Cieszę się, że udało nam się chociaż wyściskać 😀 Potem przemknęły jeszcze: Magdalena Witkiewicz, Ałbena Grabowska i Liliana Fabisińska. Kilka minut przed 10.00 bramki się wreszcie otwarły i… ruszyłam z Hasaczem na spotkanie ze Szczepanem Twardochem. I wiecie co? Wiecie, jakie zaskoczenie, jaka radość? Otóż Szczepan Twardoch pamiętał mnie ze spotkania autorskiego w Rybniku, a do tego, po zerknięciu na mój identyfikator z nazwą bloga przyznał, że… kojarzy mój blog! To było bardzo, bardzo miłe, dowiedzieć się, że ukochany pisarz zna mój mały kawałek internetu (choć muszę przyznać, że również odrobinę stresujące, bo zaraz zaczęłam się zastanawiać, czy nie napisałam na temat jego i jego powieści żadnych głupot…)! Panie Szczepanie, pozdrawiam serdecznie 🙂 Sprawił mi Pan taką radość, że aż mnie zatkało. (A Wy, blogerzy piszący recenzje książek Twardocha, miejcie się na baczności – on te notki cichaczem czyta)

Dostaję przemiły autograf

Jestem w takim szoku, że znów zapominam języka w gębie

Gdy już wróciła mi władza w dolnych kończynach, zaczęłam zwiedzać obie hale. Plan był taki, by znaleźć Kasię Puzyńską, z którą chciałam sobie zrobić zdjęcie, ale byłam w takim amoku, że mimo dziesiątego kółka wokół stoisk, nie znalazłam miejsca, w którym stał Prószyński i S-ka. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś będzie okazja do fotki, no i do dłuższej rozmowy!

Zdążyłam tylko cyknąć zdjęcie podczas Saloniku Literackiego (Gaja Grzegorzewska, Katarzyna Puzyńska, Ryszard Ćwirlej)

Następnie kolejny ważny punkt na mojej liście – spotkanie z Łukaszem Orbitowskim. W Warszawie się nie udało (byłam tak wyzuta z sił, że nie doczekałam), postanowiłam, że w Krakowie nie odpuszczę. Łukasz wydawał mi się ogromnie sympatycznym facetem i po spotkaniu z nim na żywo potwierdzam – jest równy gość! Ale zaczynając od początku, przyznać trzeba, że razem z innymi fanami jego twórczości skutecznie zablokowaliśmy dojście zarówno do stoiska Od Deski Do Deski, jak i do tych obok. Orbitowski przybiegł kilka minut przed czasem i ze zdziwieniem skonstatował, że jest nas tyle i że już czekamy. Czym prędzej wziął się do roboty 🙂 Okazało się, że kojarzy mnie z fejsbuka i że mogę mu mówić po imieniu. Zebrałam podpisy na „Nadchodzi” oraz „Innej duszy” (będę czytać niebawem!), a po pytaniu, czy da radę strzelić szybką focię, usłyszałam, że nie ma problemu. I jeszcze zostałam objęta… 😀 Oto przemiły i totalnie wyluzowany pisarz! A mój T. usłyszał od Łukasza: „Szacun za koszulkę” 😀 Od razu mówiłam, że pewnie sobie panowie pogadają o muzyce metalowej…

Typowa poza Łukasza – „na żółwika” 😉

Spontaniczny uścisk!

Po tym spotkaniu ponownie miałam chwilkę luzu. Gdzieś tam w międzyczasie (to chyba było między Twardochem a Orbitowskim) zawitałam na stoisko wydawnictwa Czwarta Strona, bo miałam coś do przekazania Piotrowi (człowiek od promocji i superbohater) zanim Remigiusz Mróz zawita u nich o 15…

Dzióbek musiał być! Piter, jesteś super!

O co chodzi zdradzę przy okazji opisania spotkania z Mrozem 😉 Tymczasem pobiegłam na pierwszy z paneli organizowanych przez Śląskich Blogerów Książkowych, a działo się! Podczas tego spotkania odbyło się przyznanie nagród blogerów Złota Zakładka, rozdanie nagród w konkursie na Literacki Blog Roku oraz integracja blogerska. Jak było? Nie mnie, jako członkini ŚBK, oceniać, ale czekam na Wasze relacje! Mam nadzieję, że się podobało 😀

Rozpoczęcie spotkania (Agnieszka Kolano i Katarzyna Kurowska)

Autorzy byli nagradzani…

Nagroda dla Literackiego Bloga

I nagroda dla Bloga Recenzenckiego!

Blogerzy dostali od Targów Książki i od Śląskich Blogerów Książkowych miłe upominki, a potem zaczęła się integracja, którą to część świetnie poprowadziła Szyszka, czyli 1/2 duetu Kawa z Cynamonem.

Z wszystkimi pogadać nie sposób, ale dopadłam kilka osób, w tym przesłodką Marikę (Pannę Kac)!

Szyszka tak świetnie i z humorem poprowadziła spotkanie, że nawet zapomniałam, że powinnam umrzeć ze stresu podczas mówienia przez mikrofon! Dzięki za pełne zrozumienia śmieszki podczas wyznania, że „stwierdziłam, że nie mogę dręczyć mojego mężczyzny ciągłym opowiadaniem godzinami o książkach, których on nie czytał…” – jeszcze trochę takich wystąpień i będę miała przemówienia publiczne w małym paluszku 😀 (Szyszka – love you)

Wymknęłam się z sali po angielsku i popędziłam na stoisko Czwartej Strony. To może oznaczać tylko jednego autora 😀 Wiecie o kim mówię, nie? Przyszłam na stoisko pół godziny przed planowanym spotkaniem, licząc naiwnie, że o tej porze nie będzie jeszcze stało do niego tak wiele osób. I TO BYŁ BŁĄD. Remigiusz Mróz już pół godziny przed swoim przybyciem zgromadził pokaźną liczbę fanów. Gdyby nie to, że za pozwoleniem Magdy Zimnej wcisnęłam się bezczelnie w kolejkę, zapewne stałabym tam co najmniej godzinę (ponoć Mróz podpisywał w sobotę 3 godziny książki; zdaje się, że ludzie z Czwartej Strony na kolejnych targach muszą mu dołożyć jeszcze trochę czasu na kontakt z fanami…).

Miałam niemożebną radochę przed tym spotkaniem, a to wszystko dlatego, że uwielbiam… Wróć, już to zdradziłam na instagramie, więc napiszę to i tu: kocham tego człowieka ❤ Wiedziałam, że czeka mnie miła rozmowa (choć jak zawsze za krótka!), dedykacje (Mróz znowu improwizował, a ja czułam na plecach pełne nienawiści spojrzenia tłumu), ale… Remigiusz Mróz nie wiedział, że czeka go coś jeszcze 😀

A tym czymś był puchar z napisem: Remigiusz Mróz – maestro książkowych suspensów

Właściwie przez ten cały czas, gdy szykowałam moją niespodziankę, wiedziało o sprawie jakieś 5-6 osób. To i tak sporo, ale nikt nie puścił farby 😀 Najpierw jednak się przyczaiłam (prawie jak Hasacz) i wyjęłam grzecznie książki.

On jeszcze nie wie co mam w torbie…

Spokojnie myśli nad dedykacjami, a ja łapię uśmiech Piotrka, który stoi z telefonem w pogotowiu (miał łapać zdjęcie Remigiuszowej miny)

No i złapał! Niedowierzanie, radość, duma? Wszystko naraz? 😀

A z przodu wyglądało to tak… (fot. Dagmara)

Byłam tak podekscytowana, że w sumie nie zapamiętałam niczego, co działo się potem! Pożegnałam się z autorem i obiecałam, że postaram się wpaść pogadać w niedzielę.

I to był ostatni punkt targów na ten dzień, bo zmęczenie wzięło górę. W planach miałam jeszcze odwiedzenie Wita Szostaka i zdobycie podpisu na jego najnowszej książce, niestety – nie udało się. Może będzie kolejna okazja.

Po zrzuceniu 10 kilogramów książek na podłogę naszego pokoju w hostelu pobiegliśmy z moim T. na szybki obiad, a potem pognaliśmy już prosto do Smakołyków, na potargowe spotkanie blogerów zorganizowane przez Janka z Tramwaju nr 4.

fot. AnnRK

Kogo tam nie było! Co tam się nie działo! Jakich książek nie rozlosowywał ku uciesze zgromadzonych niezmordowany Janek! Jankowi wkulałam, zgodnie z obietnicą, a potem znaleźliśmy jakieś wolne krzesła i się zaczęło… Udało mi się zdobyć dwie super książki, które pokażę Wam na zdjęciu z targowymi zdobyczami 😀 Co lepsze, udało mi się chwilę pogadać, niektórych wyściskać (Szyszko, my love!), innych zmolestować o autograf (przepraszam za napadnięcie Ałtorki, tak na mnie działasz, Marto) i dopasować ileś twarzy do nazw blogów.

fot. Natalia Szumska

fot. Natalia Szumska

Ze spotkania wybiegłam szybciej, by pożegnać jeszcze przed odjazdem Hasacza. Był szalony bieg na dworzec, ale się udało! Potem już tylko spacerowaliśmy z T. po starym mieście i raczyliśmy się smakowitym piwem…

No a w niedzielę było już spokojniej. Mój plan ograniczał się do panelu prowadzonego przez Sztukę Smart, gdzie pani Martyna i pan Radosław opowiedzieli nam o visual contencie (czyli: jak uatrakcyjnić wizualnie nasz blog!) i pochwalili (a czasem troszkę zganili) wygląd niektórych blogów książkowych.

Blogerzy byli w centrum uwagi

Mówiło się między innymi o Czytam, bo lubię

Blog Oisaia i Secrusa był chwalony

Spotkanie z przedstawicielami grupy Sztuka Smart było bardzo inspirujące. Dziękuję! Już wiem, że muszę co nieco pozmieniać w wyglądzie bloga… 😉

Potem pozostało już tylko snuć się po hali i robić zakupy, ale, ale! W końcu wczoraj coś komuś obiecałam, więc… wpadłam jeszcze raz pogadać z Remigiuszem Mrozem 😀 Tym razem było spokojniej, ale moje przybycie na stoisko wygenerowało kolejnych pięciu fanów z książkami pod pachą. Na szczęście Piotr czuwał nad tym, bym nie zaanektowała Remigiusza dla siebie (Piotr, jesteś wielki!). Tym razem był czas na wyrzuty („Jak mogłeś zrobić to Chyłce?! No jak?!”) i czas ma pochwały („Scena bilardowa była bardzo ładna”). I na koniec był czas na… Nic nie powiem, ale dziękuję za takie zaufanie, Remi ❤ To są takie chwile, które naprawdę wzruszają! Aż z tego wszystkiego musiałam autora uściskać 😀

Po tych emocjach snułam się już tylko jak widmo po hali. Zrobiłam małe zakupy i… miałam czekać na Jakuba Małeckiego (liczyłam na autograf na „Dygocie”), ale naprawdę, naprawdę nie miałam już siły. Muszę kiedy indziej opowiedzieć mu jak wielkie wrażenie wywarła na mnie jego powieść.

Puff! To tyle! Zaraz pokażę Wam jeszcze co przywiozłam do domu, ale zanim to nastąpi, chciałam podziękować wszystkim pisarzom i blogerom, z którymi miałam okazję choć chwilę pogadać, machnąć im, czy ich uściskać! Jest Was za dużo, by Was wymieniać, więc powiem zbiorczo: jesteście super!

Łupy nieksiążkowe 🙂 Torba targów, kolczyki i zakładka od pani Krystyny Zimnal (to te książeczki u góry), narożna zakładka i przypinki od Książki w mieście, darmowe zakładki reklamowe od Świata Książki, zawieszka na drzwi od wydawnictwa SQN, wizytówka Wiktorii z Przeczytaj Mnie, długopis od Ani z Myśli i słowa wiatrem niesione i kafelek ze Szczepanem Twardochem od Szyszki!

Jeden z dwóch ukochanych pisarzy! Chyba czas na kafelek z Remigiuszem Mrozem 😉

Stosik książek, które przywiozłam z domu w celu zdobycia autografów. Co tam bolące ramię, skoro dostałam takie dedykacje!

Kiśl miał szałową pieczątkę! Napis „Egzemplarz bezpłatny” tak bardzo razi po oczach…

Nie wiem czy można tak powiedzieć o takim kawale chłopa, ale Łukasz Orbitowski był uroczy

Jego koślawe kulfony mnie rozbrajają

Mróz pewnie każdej tak mówi (typowy czaruś), ale to i tak bardzo miłe

Na zawsze Generalissimus 😉

Szczepan Twardoch życzy mi wszystkiego najlepszego

A teraz drugi stosik, zdobyczny. Jestem niemożliwa, w sumie, licząc „Zaginięcie” (które postanowiło zasłużyć na swoją nazwę i dwa razy zaginęło, nie docierając pod me drzwi), kupiłam jedynie dwie książki! No i może słusznie, bo mój stolik może kiedyś nie wytrzymać tylu kilogramów nieprzeczytanych jeszcze powieści…

Szostak jest kupny, Szczerek i Heller to cudne zdobycze z losowania w Smakołykach, a książka o Foggu i „Plany na przyszłość” to dary z torby z prezentami dla blogerów. Tyle dobra!

Ufff! Jeszcze nie przyszłam do siebie, a emocje wciąż we mnie buzują. Kolejne targi już 6 listopada w Katowicach. To z kim się widzę? 😀